Phenomena ***1/2

Regie: Dario Argento (1985)

Dit is een prima horrorfilm van Dario Argento als je het mij vraagt. De dialogen zijn zoals altijd van hetzelfde bedenkelijke niveau en het verhaal (een grietje dat telepathisch in contact staat met insecten en zo een gestoorde moordenaar probeert te vinden) gaat nergens over, maar daar gaat het bij Argento natuurlijk niet om. Visueel is het allemaal wederom dik in orde, met enkele mooie experimentele touches. Het mooiste vond ik enkele sequenties die een soort van eigen droomlogica lijken te volgen en mij naar de strot grepen op de wijze zoals Argento als geen ander kan. Een jonge Jennifer Connelly is leuk om te zien, maar het hoogtepunt was natuurlijk een van de grootste B-acteurs ooit, Donald Pleasance. Iedere keer als ik die man zie dan voel ik direct een zweem van dilettantisme en dat werkt altijd bij die man op de een of andere manier. Argento’s onbegrijpelijke voorliefde voor jaren ’80 metal is altijd jammer natuurlijk, hoewel de rest van de soundtrack weer dik in orde was. Maar Iron Maiden onder enge scènes… ik zal er waarschijnlijk nooit aan kunnen wennen. Maar dat mocht de pret niet drukken. En ik bedoel, iemand die een chimpansee met een scheermes kan verzinnen… nou, die kan gewoon iets.