Sitcom ****

Regie: François Ozon (1998)

De ingrediënten van deze kluchtige komedie zijn zo ongeveer een laboratoriumrat, een homoseksuele zoon, sadomasochistische seks en incest. Het gevolg is een heerlijke, zichzelf nergens echt serieus nemende satire van de altijd interessante François Ozon. De film is werkelijk totaal uitzinnig en over the top, helemaal naar het einde toe. De muziek wordt lekker tegendraads gebruikt (spannende muziek bij doodnormale scènes, overdreven schmaltzy muziek bij sentimentele scènes) en draagt veel bij aan het krankzinnige karakter van de film. Visueel houdt Ozon het vrij sober en de vaak statische, observerende camera geeft het geheel een heerlijk afstandelijk tintje, waardoor het satirische element versterkt wordt: je hebt meermalen het gevoel dat je naar een stel vissen in een vissenkom zit te kijken. Ik heb meermalen schaterlachend achter mijn TV gezeten bij het hilarische ‘Sitcom’.