The Element of Crime ****

Regie: Lars von Trier (1984)

Het is nogal een stap van deze debuutfilm van Lars von Trier naar zijn latere Dogme films, want waar hij later (tijdelijk) alle vormen van kunstmatigheid kunstmatig afzwoor, daar is ‘The Element of Crime’ een schaamteloze oefening in gemaaktheid. Het is een curieuze mengeling van Hitchcock, film noir en postapocalyptische politiefilm die vanaf het eerste moment een gevoel van onbehagen en visuele nachtmerrie weet te creëren. De film is een soort modern variant van het Duitse Expressionisme en rood en geel zijn de enige kleuren die gebruikt worden, hoewel er soms ineens ook blauw of groen opduikt in het kleurenpatroon. Enkel de visuele stijl is al voldoende om het gevoel van celluloid nachtmerrie te bewerkstelligen, maar het overweldigende gevoel van wanhoop en het feit dat alle scènes zich ’s nachts afspelen maakt het verstikkende gevoel enkel erger. De film is ook net als alle andere Trier films pompeus, overdadig zelfbewust en traag, aspecten waar ik me altijd aan kan storen in zijn werk. Ik denk niet dat ik von Trier ooit zonder enige terughoudendheid volledig kan omarmen, maar dat hij een uniek figuur is erken ik direct en geen van zijn films is wat dat aangaat unieker dan ‘The Element of Crime’.