Where the Sidewalk Ends ***1/2

Regie: Otto Preminger (1950)

Otto Preminger wordt heden tendage nog maar zelden genoemd als men de grootheden uit Klassiek Hollywood opsomt en dat vind ik maar merkwaardig, want met sublieme meesterwerken als ‘Laura’, ‘Advise and Consent’ en ‘Anatomy of a Murder’ behoort hij zeker tot de allergrootsten. Preminger wist zijn kritische en cynische wereldblik te vertalen in een heerlijk heldere beeldtaal van lange takes en vele kraan- en dollyshots, wat zijn films altijd een genot maken om te kijken. Daarnaast was hij als een van de eerste onafhankelijke regisseur/producenten de nagel aan de doodskist van de restrictieve Hays Code, want Preminger durfde het als een van de eersten aan om zijn films uit te brengen zonder goedkeuring van de Hays Code en vocht als geen ander tegen deze censuur. Ook binnen de film noir wist Preminger enkele interessante films te maken en ‘Where the Sidewalk Ends’ behoort daar zeker toe. Net als in ‘Laura’ ook hier Dana Andrews en Gene Tierney in de hoofdrollen; Andrews doet wat ie altijd goed doet, evenals Tierney, hoewel ik in haar nimmer het heilige vuur gezien heb, maar goed. Verder hanteert Preminger zijn onopdringerige, maar prettige visuele stijl ook hier met veel succes, wat resulteert in een vakkundig verteld, vloeiend verhaal, perfect geschreven door topscenarist Ben Hecht. De film behoort wellicht niet tot de allerbeste van de film noir, daarvoor mist het echte verrassingen en een bite, maar liefhebbers kunnen zich onmogelijk een buil vallen aan dit uiterst plezante stukje cinema.