Hard Candy **1/2

Regie: David Slade (2006)

Tja, wat ik moet ik hier nu weer van zeggen, behalve dat ik de algehele euforie zo goed als totaal niet kan delen? ‘Hard Candy’ is een film die op papier wellicht interessant is, maar de uitwerking laat vreselijk veel te wensen over. Allereerst is er de casting, een redelijk belangrijk aspect voor een film met zo weinig personages. Want als je net als ik dat wijf al na vijf seconden totaal niet kan uitstaan, dan wordt het bijzonder lastig om je nog in te leven in het geheel. Maar ik vond het grietje buiten irritant ook enorm ongeloofwaardig, echt zo’n iets te schrander tienermeisje dat iets teveel kennis van de wereld heeft, terwijl ook nergens duidelijk wordt wat haar motivatie nu precies is. Die vent is ook niet bedoeld als sympathiek, dus dan hebben we twee nare hoofdpersonen en een film duurt dan al snel te lang. Het had een interessante film geweest als korte film, maar voor een speelfilm mist dit gewoon de materie om de volledige lengte te blijven boeien, zeker vanwege het repetitieve karakter van de film. Maar het ergste vond ik nog de visuele uitwerking: de digitale kleurennabewerking vond ik ronduit lelijk en geen enkele functie dienen, terwijl de paar actie/vechtscènes zo lelijk gefilmd en gemonteerd waren dat ik me er echt aan zat te ergeren. De vele close-ups, zwarte fade-outs, time-lapse fotografie en slow-motions maakten het geheel er ook niet beter op, het was een soort van mislukte Wong Kar-wai MTV videoclip. Die ene scène was dan wel lekker naargeestig. Maar een scène kan een film niet redden. Geen idee waar alle ophef nu over gaat.