The Little Foxes ****1/2

Regie: William Wyler (1941)

Na ‘Roman Holiday’ was ook mijn tweede Wyler een schot in de roos, misschien vind ik deze nog wel een stukje beter en waar deze film in vergelijking inlevert in kijkplezier, maakt de film alles goed in pure klasse en schoonheid. Visueel is de film een ware parel, maar hier had Wyler dan ook hulp van niemand minder dan Gregg Toland, die in hetzelfde jaar ook nog ‘Citizen Kane’ voor Orson Welles fotografeerde. Toland staat bekend als een van de grote pioniers van de dieptescherpte en dat is ook hier heel duidelijk te zien, het is duidelijk een mise-en-scène film (in tegenstelling tot een montage film). Doordat montage minder nodig wordt kan er meer gewerkt worden met lange takes en krijgt de film een prachtig gevoel van ruimtelijkheid waarbij personages constant in bijzondere arrangementen binnen het kader worden samengebracht en hun onderlinge relaties (en spanningen) worden benadrukt; de toneeloorsprong is zichtbaar maar wordt op puur filmische wijze vertaald naar het scherm, zo zie ik dat graag. De personages komen zeer tot leven dankzij de voortreffelijke acteurs, waarbij vooral Bette Davis en Herbert Marshall diepe indruk op me maakten, zoals gebruikelijk eigenlijk. Bedenk dan ook nog eens dat het verhaal scherp is en boordevol maatschappijkritiek en je hebt werkelijk een dijk van een film, die net zoveel bekendheid zou moeten genieten als de wat bekendere titels uit deze periode. Ik heb zeer het gevoel dat William Wyler een nieuwe favoriet van me gaat worden.