Takhté siah ***

Regie: Samira Makhmalbaf (2000)

Deze film uit Iran past precies in de humanistische traditie van de Iranese New Wave: gebruik van non-professionele acteurs, een nadruk op kleine menselijke problemen, bijna geen scheiding tussen fictie en documentaire en een zeer gematigd gebruik van muziek. Het is alleen niet een van de betere films uit de ‘stroming’. Het is allemaal zeker geen slechte film, het kijkt prima weg, is bij vlagen best onderhoudend, maar weet nergens te overtuigen. Ik had een beetje hetzelfde gevoel als dat ik bij ‘Turtles can Fly’ had: niet vervelend maar ook nergens echt interessant of geïnspireerd. Een quote de DVD vergelijkt de film ook nog eens doodleuk met David Lean, maar als iedere film met wat weidse landschappen tegenwoordig een David Lean epos is, dan houdt het voor mij allemaal op. Zeker niet slecht, maar ik had gehoopt op meer.