A Night to Dismember ****

Regie: Doris Wishman (1983)

Een horrorfilm kan volgens mij drie dingen zijn: 1. eng 2. ontzettend smerig 3. zodanig over the top slecht dat het leuk is. 'A Night to Dismember' is feitelijk niets van dit alles. Wat is het dan wel? Een Doris Wishman film! Want na het gigantische succes van de Friday the 13th film, speelde de Koningin van de Exploitation handig in op deze trend en ze maakte met deze film haar enige horrorfilm. En dit had alleen uit de koker van Doris kunnen komen, want niets is normaal aan deze film. Allereerst de muziek: normaal worden strijkers of atonale muziek ingezet om nagelbijtende spanning te creeeren, maar Doris gebruik vrolijk James Last-achtige deuntjes terwijl op het scherm mensen op de meest gruwelijke wijzen om zeep geholpen worden. Of anders toch wel enorm cheesy jaren '80 deuntjes. Tot zover de normale wijze om muziek te gebruiken. Daarnaast zijn op de soundtrack ontzettend vaak geluiden te horen waarvan je denkt: wat moet dit in hemelsnaam voorstellen?! Montage is in de handen van Doris altijd al een stijlmiddel geweest, maar hier maakt ze het helemaal bont: volslagen non-diegetische inserts vinden plaats en het hele idee van establishing shots, shot/countershot of welke vorm van conventionele montage ook wordt vrolijk overboord gegooid. Het gevolg is soms te desorienterend voor woorden. De kenmerkende omzijling van traditionele dialogen wordt in deze film grotendeels ondervangen door een voice-over die het geheel een documentaire-achtige sfeer meegeeft, ook al niet echt gebruikelijk voor een horrorfilm. Doris heeft nooit geld gehad voor goede special effects en dat is in deze film geen uitzondering. Dat weerhield Doris er echter niet van om lustig met de ketchupfles in de weer te gaan, want er wordt ten minste de suggestie van veel bloed gewekt. Dat de speciale effecten verder nergens naar lijken (zonder echt lachwekkend te worden, althans zolang je weet wie hier aan het werk is) nemen we vrolijk op de koop toe. Verder is het verhaal van de film soms onmogelijk te volgen en bevat het geheel meer dan voldoende filmische waanzin (onder meer een prachtige seksscene met allerlei kleurenfilters en een projectie van de zee, evenals een in negatief gefilmde droomsequentie) om de gemiddelde Wishman fan tevreden te stellen. En de titel is natuurlijk een van haar meest creatieve vondsten. Doris Wishman: ik ga ooit nog eens een standbeeld voor dit mens oprichten, want mijn adoratie voor haar werk begint zo langzamerhand beangstigende vormen aan te nemen.

En de DVD bevat ook nog eens een audiocommentaar van Doris! Ik heb het nog niet geluisterd, maar dat kan niet anders dan hilarisch zijn!