Gloria ****

Regie: John Cassavetes (1980)

Wong Kar-wai heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij zich voor zijn ‘Chungking Express’ liet inspireren door ‘Gloria’ van John Cassavetes. En het is dan ook een hele bijzondere film, maar van Cassavetes verwacht je ook niet anders. Het is een merkwaardig schizofrene film met mensen die constant op de vlucht zijn, een soort film noir-achtig sfeertje waarbij de ‘ontwrichte samenleving’ van de noir een nieuwe dimensie krijgt, want het gevaar loert in deze film letterlijk op iedere hoek. De film kent uiteraard dat meanderende tempo van alle Cassavetes films met altijd het gevoel van cinema vérité en improvisatie, maar tegelijkertijd kent de film ook opvallend veel actie en sensatie voor Cassavetes. Wat ik een beetje miste waren de lang opgerekte scènes waarin Cassavetes zo’n sterke emotionele spanningsboog weet te bereiken, waardoor de film aanvankelijk een beetje de emotionele intensiteit mist die veel van zijn andere films wel hebben. Echter, het einde van de film deed mij weer volledig in tranen uitbarsten, waardoor ik besefte dat het Cassavetes andermaal gelukt was om een band te creëren tussen publiek en karakters en de film toch weer de emotionele catharsis weet te bewerkstelligen. Wellicht niet de beste instapper voor onbekenden van deze eigenzinnige pionier, maar een klassieker op zijn eigen manier.